Sabah yazarı Engin Ardıç, bugünki yazısında, halkın nabzını tutmak için tebdil-i kıyafet dolaşma kararı alan CHP'lilerin kendi kıyafetleriyle halk arasına giremediklerini, dayak yemekten korktuklarını ima etti.
Ardıç'ın yazısında konuyla ilgili kısım şöyle:
"Bu arada daha da ilginç bir gelişme oldu: CHP'nin parti meclisi, yüksek oy farkıyla kaybettiği illere göndereceği heyetlerin "tebdili kıyafet" ederek çarşıda pazarda bilgi toplamasını istemiş!
Bu heyetlerde akademisyenler, muhtarlar, kitle örgütlerinin temsilcileri, barolar, esnaf odaları ve derneklerinden üyeler falan varmış.
İmdi, bir akademisyen nasıl tebdil- i kıyafet edebilir?
Köylü Mehmet Ağa kılığına girerek herhalde.
Şöyle yamalı kasket, yakasız mintan, yelek, şalvar falan...
Muhlis Sabahattin Bey'in "Ayşe" operetindeki köylüler gibi...
Ama dikkat etsin, halka "bay köylü" diye seslenmesin, foyası meydana çıkar.
Kenan Evren gibi "halkın anlayacağı dilden" konuşabilir, "ne zamandır gelmek istiyordum, nasip kısmet bugüneymiş" falan...
Ya da "ben de imam çocuğuyum" gibi hoşluklar deneyebilir.
(Soğukoluk'a gitmesin.) Peki bir muhtar nasıl kılık değiştirebilir?
O da Kemalist kılığına girsin bari: "Jaketatay", silindir şapka, beyaz eldiven...
Ya da Kemal Tahir'in Kurt Kanunu romanındaki oynak Hayriye'nin kocası kömüryakıcının kılığı: Melon şapka, lastikli boyunbağı, yakada altı oklu rozet...
Esnafın işi daha kolay, balıkçı manav kılığına girsin, leblebici de kasap kılığına.
Baro temsilcisi avukat da oldu olacak savcı kılığına girsin bari.
En güzeli, bunların hep birlikte Dördüncü Murat kılığına girmeleridir.
Madem o halkın kılığına girip çarşı pazar denetlermiş, bunlar da onun kılığına girsinler, hoşluk olsun.
Peki bunlar niçin düpedüz "kendi kıyafetleriyle" halkın arasına giremiyorlar?
Utanıyorlar mı? Yoksa dayak yeriz falan diye mi korkuyorlar?"
