Bir ben vardır benden içeru demiş Yunus, Yunusça….Bizdeki benleri temaşa etti gözüm…
Bakmakla görmek arasındaki farkı farklılaştırarak, görmek istedim bendeki beni…
Ayan oldu gönlüm…
Murat etti dilim…
İkrar eyledi sözcükler, bir Elhamdülillah makamında…
Bendeki ben, ona dair her şeyi benleştirmiş meğerse….
Hani Leyla’nın kapısına yıllarca gider Mecnun, her yıl, aynı günde …
Leyla sorar: "Gelen kimdir??". Mecnun cevap eyler, "BEN" geldim…
Açmaz kapıyı Leyla .
Yıllar geçe dursun, yıllardan aynı gün, saatler aynı dakikayı gösterirken ,Mecnun yine vurur kapıya…Yine sorar Leyla : "Gelen kimdir??"
"SEN geldim" der Mecnun….
Leyla açar kapısını, açar gönül dergahını…..
SEN geldim diyene açılmalı gönül dergahı….
Çünkü gönül , insanın kabesidir…
En kutsalıdır…
Benliğin yok olması gereken yerdir…
Her şey ,senin için, sana göre ve sana değer olmalıdır….
Bir ben vardır, benden içeru..
Ve bir sen varsın, benden ötede ,işte tam da orada gönül Kabemde….
gökçe kız
