Varlığında Yok Olamadık Allah'ım...

"Gerçek hayır ve iyilik, hakiki müslümanlık, insanlık, yüzlerinizi doğu ve batı tarafına çevirmeniz değildir. Fakat gerçek iyiler ve hakiki müslümanlar, kâmil insanlar, Allah'a, âhiret gününe, meleklere, kitaplara, peygamberlere imân edenler; sevdikleri malları ve servetleri, can ü gönülden, isteyerek, yakın akrabalara, yetimlere, dullara, kimsesizlere, öksüzlere, çevresi, çaresi olmayan yoksullara, yolda kalan muhtaç yolculara, yardım isteyenlere, medet umanlara, esirler ve kölelerin esaret boyunduruklarından kurtarılarak hürriyetlerine kavuşmasına harcayanlar; namazları âdâbına riayet ederek aksatmadan kılanlar, vicdanlarını, servetlerini, sosyal bünyelerini arındıran, berekete vesile olan zekâtı verenler, antlaşma yaptıkları zaman antlaşmalarına riayet edenler, sıkıntılara sabrederek mücadele edenler, hastalığa, açlığa, mallarına ve canlarına gelen zarara tahammül edenler, harbin şiddetli zamanında sabrederek savaşanlar ve kararlı davrananlardır. İşte onlar imanlarında samimi olanlardır. Onlar, işte onlar Allah'a sığınarak emirlerine yapışanlar, günahlardan arınıp, azaptan korunanlar, kulluk ve sorumluluk şuuruyla, haklarına ve özgürlüklerine sahip çıkarak şahsiyetli davranan, dinî ve sosyal görevlerinin bilincinde olan mü'minlerdir." (Bakara Suresi - Ayet 177)

Rabbimizden bütün insanlığa en kıymetli bir armağan olarak inen Kur'an her dem taze sadr-e şifa bir yaşam kaynağımız ve şaşmaz bir pusula olarak hayat rehberimizdir. Bu gün bütün müslüman ülkelerle birlikte bizim de yaşamış olduğumuz sıkıntı ve problemlerin kaynağı, Kur'an'ı mehcur tutmamızdan (unutup, geri plana atmak)  kaynaklanmaktadır.

Rabbim neyi emretmişse bizler tamamen onun tersini anlamış ve bu yanlış algılarımızı bize emredilen din olarak kabul edip öylece yaşamışız ve yaşıyoruz da.

Allah'ın (cc) sevgi, paylaşma, yardımlaşma, erdem, güzel ahlak, infak, tasadduk, vera, isar, ihsan ve diğerkam odaklı olarak indirmiş olduğu başlarımızın tacı namaz ibadetini tüm bu saydıklarımızdan müstağni olarak anlamış ve dinimizin direği bu ibadeti yalap Çalap bir hale getirip kendi kişiliklerimiz gibi yamultmuşuz.

"Eğer inkâr ederseniz bilin ki, Allah sizin imanınıza muhtaç değildir. Fakat kulları için küfre razı olmaz. Ve eğer şükrederseniz sizden hoşnut olur." (Zümer Suresi - Ayet 7)

Onun için yaptığımız taat ve ibadetler zevk alınmaz, huşu duyulmaz, mekanik bir ritüeller manzumesine dönüşmüştür. Durum böyle olunca da  kıldığımız namazlarımız da bizleri karanlıklardan aydınlıklara çıkartmaz olmuştur. Allah (cc) ve Rasulü (sav) inananları bir yapının bir birine ram olmuş yapı taşları gibi (bünyanün mersus) anlatıyorlar, "birbirinizi sevmedikçe iman etmiş olmazsınız, iman etmedikçe de cennete giremezsiniz" buyrularak inananların mutlak suretle birbirlerini sevmek zorunda oldukları  vurgulanmıştır.

Birbirimizi sevmeme noktasında o denli sınırlarımızı zorlamışız ki artık benim nefsim benim nefsim demeye, benim meşrebim benim meşrebim demeye, benim cemaatım benim cemaatım demeye, benim hocam, benim kutbum, benim efendi hazretlerim demeye ve sonunda da benden, benim meşrebim ve cemaatimden ve benim kutbumdan başkası cennete giremez demeye gelecek tavır ve kelamlar etmeye başlamışız.

Rabbimizin yanında kendimize başka ilahlar edinmişiz, Kur'an'ı mehcur bırakmışız, Rasulullah efendimizin dışında kendimize başka rehberler edinmişiz. Artık oturduğumuz lüks evler, bindiğimiz can canlı arabalar, bize lütfedilen makam ve mevkiler, biriktirip de yığdığımız altın ve gümüşler yaptığımız ikinci hatta üçüncü izdivaçlar(!) bize Allah ve Rasulünden daha sevimli gelmeye başlamıştır. 

Birbirimizi kıskanmaya, bir kaşık suda boğacak kadar nefret etmeye, insandan ve dünya metaından putlar yapıp tapmaya, hevamızı ilah edinmeye, şeytanın adımlarını takip etmeye, hurafa, bid'at, menkıbe, sembol ve objelerle, gelenek ve örflerle kuşatılmış bir dizi ritüeller manzumesini  din olarak yaşamaya başlamışız.

Kur'an'ı sadece camilerde ve kabirlerin başında ölülere okunması gereken ve  bunun için inzal olunan bir kitap olarak anlamışız.

Oysa ki, O (Kur'an);

"Diri olanları uyarıp korkutmak ve kafirlerin üzerine sözün hak olması için indirilmiştir" (Yasin Suresi  70)

Biricik Rabbimiz; bize Kur'an'ı göndermiş ki, onu anlayarak okuyalım, hayatımızı ondaki bilgilere göre şekillendirelim, içeriğinde bulunan lütufları özümseyelim ve daha nice faydalarından yararlanalım diye.

Ama bazılarımız bütün bunları bir kenara bırakıp; Kur'an'ı, ne anlama geldiğini hiç bilmeden, tekrar tekrar okuyarak bir ömür geçirmektedirler. İnsan hiç merak etmez mi; bu kadar çok okuduğum, beni yaratan Yüce Rabbimin indirdiği bu kitapta ne yazar, bu okuduklarım ne gibi bir mana içerir? Hayret edilecek derecede vahim bir durum!

İslam dini günün belli saatlerinde belli mekanlarında belli ritüellerle icra edilmesi  gereken donuk, matah, mekanik bir şey değildir. O' sosyal yaşantımızdan, iş ilişkilerimize, beşeri münasebetlerimizden, aile hayatımıza, dünya yaşantımızdan uhrevi hayatımıza kadar yaş ve kuru ne varsa hepsine nigâhbandır ve hepsini ihata etmiştir.

Bugün yaşıyoruz zannın da bulunduğumuz  dinin...

"Siz insanların iyiliği, faydalanması için ortaya çıkarılmış, seçilmiş en hayırlı milletsiniz, en hayırlı kadrolarsınız, hayır toplumusunuz. Kur'ân'ın ve sünnetin hükümlerini, meşrû olanı, İslâmî kurallarla örtüşen örfü, ilmî verileri, mü'minlerin tasvip ettiği, icrasında hayır gördüğü planları, programları, adâleti uygulayarak, kamu düzenini sağlar, iyiliği emreder, şeriatın suç saydığı ve haram kıldığı, kamu vicdanının tasvip etmediği, mü'minlerin icrasında hayır görmediği şeyleri bunların savunuculuğunu, sözcülüğünü akıllarını kullanıp yasaklayarak, önleyici tedbirler alıp kamu güvenliğini temin edersiniz." (Al-i İmran 110)

Bu Kur'an ayeti ile de bir benzer yönü bulunmamaktadır. Çünkü yaşadığımız ya da yaşıyor zannın da bulunduğumuz din, Kur'an ve Sünnet eksenli bir din değildir. 

Kur'an ve Sünnet eksenli dinin iki temel yükümlülüğü vardır, bunlardan birincisi ibadetler noktasında ki namaz, oruç, hac, zekat ve kelime-i şehadettir. İkincisi ise sevgi, paylaşma, yardımlaşma, erdem, güzel ahlak, infak, tasadduk, vera, isar, ihsan, hasbilik ve diğerkamlık olarak açılımı yapılan salih amellerdir.

Bugün, Mevla'mızın bu aziz, mübarek, muazzez, mübeccel dini bir oyun ve eğlence haline getirildi ve ortaya tamamen şekilciliğin kutsandığı Kur'an ve Sünnetin devre dışı bırakıldığı pagan dini görünümlü bir dizi ritüeller manzumesi din olarak yaşanmaya başlandı.

VARLIĞIN DA YOK OLAMADIK ALLAH'ım.Yok olamadık ve... Mü'min'lerin eşsiz emiri, hazreti Ömer (RA) efendimizin dediği şekliyle... "İNANDIĞIMIZ GİBİ YAŞAMAYI BECEREMEDİK VE YAŞADIĞIMIZ GİBİ (fasıkça-münafıkça) İNANMAYA BAŞLADIK."