Hüseyin’in izinden gidenlerin, Yezid’e boyun eğmeyenlerin günü.

Aşure yalnızca bir tatlı değil;

Aşure, bir tarihin, bir acının, bir direnişin simgesidir.

Biz Türkler her Muharrem ayında oruç tutar, yasımıza hayırlar, aşuremizi kaynatır, lokmamızı paylaşırız.

Aşure; buğdayın, nohutun, mısırın, fasulyenin, üzümün aynı bakır kazanda kaynamasıdır.

Her biri ayrı tat, ama hepsi aynı aşk ile pişer.

Tıpkı bu topraklar gibi…

Tıpkı bizler gibi…

Bugün Kerbelâ’yı anma günüdür.

Zalimin karşısında eğilmeyen Hüseyin’i, susuz bırakılan masumları, hakikat uğruna toprağa düşenleri hatırlama günüdür.

Hüseyin, sadece bir isim değil; bir duruştur.

Adaletsizliğe karşı susmayanların, zalime sırt çevirip susuz çöllerde Hakk’a yürüyenlerin adıdır.

Ve elbette…

Kerbelâ yalnızca Hüseyin’le anılmaz.

Orada bir de Yezid vardır.

Zulmün, hırsın, Hakk’tan ve hukuktan sapmışların adıdır.

Bugün Yezid’in adını unutturmak isteyenler,

Hüseyin’in izini de silmek ister.

Ama unutmasınlar:

Zalim unutsa da mazlumun hafızası derindir.

Hüseyin’i unutmayız. Kerbelâ’yı unutturmayız.

Muharrem oruçlarımız kabul, aşure lokmalarımız bereketli olsun.

Birliğimiz daim, yüzümüz aydınlık, yolumuz açık olsun.

Hüseyin aşkına…

Gerçeğe Hü!