1949 yılına kadar Çin, büyük ölçüde tarıma dayalı bir ekonomiye sahipti.Çin Devlet Başkanı Mao Zedong yönetime gelince Çin'i fakir bir toplumdan dünyanın en büyük ekonomosine sahip bir ülke haline getirmek istedi.Büyük İleri Atılım adını verdiği, milyonlarca insanın canını mal olan sanayileşme odaklı programı başlattı.
Halkın % 80 i kırsal kesimde yaşıyodu.Yeni hükümet sanayileşmeyi hızlandırmak için ilk olarak bu insanların topraklarını elinden aldı. Daha sonra fabrikalarda çalışmaları için görevlendirdi.Kırsalda yaşayanların sayısı düşünce,tarım azaldı.Çin hükümeti sahte raporlarla çok iyi göstermeye çalışırken,tarım çok daha kötüye gitti.
Hükümet bu durumun yaşanmasında hiçbir etkisi yokmuş gibi davrandı ve yanlış politikalara devam etti.
Mao yönetimi serçelerin tarlalara zarar verdiğini düşündü ve serçelerin öldürülmesini emretti. Ancak serçelerin yanı sıra böcekler ekinlere daha çok zarar veriyordu ve yaklaşık bir milyar serçe öldürünce tüm ekinler böceklerle kaplandı.
Tüm bunlarla beraber 1959 yılında Çin'in güney kısımda meydana sel felaketine kuzey kısmında kuralık eşlik etti. Hükümet en sonunda halka büyük bir kıtlıkla karşı karşıya olduklarını açıkladı.Artık insanlar hayatta kalabilecek yiyecek bulamıyordu.hayatta kalmak için, insanlar böcekleri yemeye başladı. Fare, yılan dahil her türlü yaban hayvanını yemek zorunda kaldılar.
Bu durum insanlarda salgın hastalıkların yayılmasına neden oldu. 1960 yılında Mao Zedong tarım politikasını değiştirdi ve köylülere daha fazla özgürlük tanıdı. Tarım ürünlerinin fiyatları yükseldi, köylüler ürettiklerini özgürce sattı. 1958 - 1962 yılları arasında yaşanan Büyük Çin Kıtlığı yaklaşık 45 milyon insanın ölümüne neden oldu.
