Muhalefet sistemli bir şekilde etkisizleştirildi. İktidarın hiçbir politikasını engelleyebilecek bir güç yok. Bu da farklı düşünen, kimi politikaları yanlış bulan çevreleri çaresizleştiriyor.

Muhalefet farklı düşüncelerin sokağa taşmasına mani olur. Demokrasinin bir anlamda emniyet supabıdır. iktidar için de, dengeli, basiretli bir muhalefet   siyasetin hukuk içinde işlemesine hizmet edeceğinden faydalıdır.

Muhalefeti yok eden bir siyaset biçimi, aslında kendini ve demokrasiyi yok eder. Temsil edilmeyen, denklem dışına itilen her hareket radikalleşerek ,demokrasiyi kemirmeye başlar.

Öyle bir süreçten geçiyoruz.

Potansiyel iktidar adayları bir,bir tasfiye edildiler.AK parti büyüme istidadı taşıyanları içine alarak  öğüttü.

Geriye kalanlar da, ya itibarsızlaştırıldılar, ya da yoğun bir kampanya ile ülkeyi yönetme yeteneğinden yoksun oldukları empoze edildi. Alternatifsizlik inancı böyle bir propaganda sürecinin neticesidir.

Aslında hiçbir lider veya parti alternatifsiz değildir.Türkiye bugünlere nasıl geldiyse, yarınlara da öyle gidecektir. Alternatif yok demek, siyasetin tükendiğini, bütün yolların tıkandığını söylemek demektir.Bu da siyaset ve demokrasi dışı arayışlara davetiye çıkarır.

Bu iddiaları kırmak mevcut muhalefetin görevidir. Hem sokağın muhalefeti devralmaması için, hem de kendi varlıklarının devamı açısından.

Siyasi iktidar bugün terör meselesinde ülkenin geleceğine mal olabilecek hatalar yapıyor. Geçmişte yapılan kimi güzel işlerini gölgeleyecek, anlamsızlaştıracak adımlar atıyor. Yazık ki ikbal endişesi  bu politikanın sonuçlarını önceden görenlerin susmasına, bildiklerini yutmalarına neden oluyor. Siyasette kalma hırsı, başka bir alternatif de olmayınca, herkesi konumunu korumaya itiyor. Güçlü bir muhalefet olsa, orası olmasa burası olsun diyerek herkes düşüncesini daha rahat ifade edebilecek. Son dersane krizinde de bu tıkanmışlığın insanları nasıl susma zorunda bıraktığını gösterdi. Bir çok insan gerçek düşüncesini söyleyebilme cesaretini gösteremedi. Sadece hesabı, kitabı olmayanlar, ya da inandıklarını her türlü menfaatin üzerinde tutanlar konuştular. Demek ki, muhalefetin bir faydası da siyasetçiyi özgürleştirmesi, kendini daha rahat ifade etmesine vesile olmasıdır.

İki muhalefet partisi var, mevcut  durum muhafazakar bir partiye ancak başka bir muhafazakar partinin alternatif olabileceğini gösteriyor. AK parti tabanının CHP’ye taşınması çok zor. Geriye MHP kalıyor. Diyarbakır’da   iktidarın riyasetinde    bölgeyi  Kürdistanlaştırma yönünde atılan adımlar, af vaatleri, ana kütlenin hassasiyetlerini ayaklar altına alan nobranlıklar, ibrenin MHP’ye doğru kaymakta olduğunu gösteriyor. Türkiye tereddütlerini izale edecek, bu aşağılanmayı durduracak bir siyaset arıyor. Ve MHP’den  bu arayışın adresi olabilecek adımları atmasını bekliyor. Bugüne kadar MHP ısrarla bu adımları atmaktan kaçındı. Bırakınız muhafazakar kitleyi, kendi kitlesini bile kucaklayacak hamleleri yapmadı. Muhalefet krizinin bu kadar derinleşmesinin bir diğer sebebi de MHP’nin  bu tutumudur. Ülke kaosa sürüklenirken sen ben kavgası yapmak, ülkücülerle, muhafazakarlarla ve topyekün Türkiye ile kucaklaşacak adımlar atmamak, dolaylı yollardan iktidarın –açılım projesine-destek olmaktır. Bu proje, MHP’yi önüne duvarlar örüp dondurarak değil, büyüterek, tüm toplum katmanlarına yayarak durdurulur. Siyasetin bu tıkanmışlıktan kurtulması buna bağlıdır.