Terör mücadelesi ertelenemez bir mücadeledir. Kaybedilen her dakika, her saniye size kan ve göz yaşı olarak döner. Ödeyeceğiniz bedelleri büyütmeye yarar.

Nitekim, çözüm sürecinde de öyle oldu. Çok yanlış bir kararla görüşme sürecinde operasyonlar durduruldu. Örgütsel faaliyetlere göz yumuldu. PKK aldığı darbenin yaralarını sararak daha büyük eylemler yapabilecek noktaya geldi. İki aydır dökülen her damla kanda bu basiretsiz tutumun dahli var. Siyasi iradenin yaptığı hataların bedelini vatan çocukları kanları ile ödüyor.

Hala olaylardan ders alınmadığı görülüyor. Terör mücadelesinde en önemli unsur kararlılıktır. Terör eylemleri zaten siyasi irade ve halkın kararlılığını kırmak, belli politik sonuçlar elde etmek için yapılır.Terör örgütünün hedefi, ülke içerisinde bir toprak parçasına sahip olup, üzerinde bir PKK devleti kurmak. Yapılan eylemlerin amacı, toplumu usandırarak verin gitsin noktasına getirmektir. Abartılan kimi eylemlerin,hatta şehit haberlerinin arkasında bile PKK’nın bu stratejisine hizmet etme amacı yatıyor.Şehit analarının göğe yükselen ağıtlarının bu kadar abartılması onlara acımaktan çok, örgütle mücadeleyi tavsatma maksadı taşıyor.

Ancak, esas sıkıntı siyasi iradenin duruşundan kaynaklanıyor. AKP 2002 yılında iktidara geldiğinde terör bitmişti. Yerde cansız yatan bir örgüte, kalk müzakere edelim diyerek ona hayat suyu verdiler.Teslim alınmayı bekleyen bir örgütü dirilttiler.Çözüm sürecinde bölgede yasaları askıya aldılar. PKK’nın yaptığı hiçbir eylem ceza takibinin konusu edilmedi. TV ekranlarında sıraya girip örgüt silah depolayıp, bizi aldattı demelerine rağmen hala aynı hatalar devam ediyor. Kararlılık, örgütte bir daha masaya geri dönüleceğine dair bir umut bırakmamaktır. Mücadelenin son terörist temizleninceye kadar devam edeceğini söylemektir. İktidar ardında açık bir kapı bırakarak, örgütün umutlarını dolayısıyla mücadele azmini diri tutuyor. Bugüne kadar ne Cumhurbaşkanının ağzından, ne başbakanın ağzından Öcalan’ı eleştiren tek kelime duymadık. Adeta Apo bu mücadelenin dışında tutuluyor.İktidarın tavırlarından Apo’nun örgütten ayrı bir kefeye konulduğu,hedef şahsiyet olarak görülmediği anlaşılıyor. Bu, günün birinde Apo ile tekrar halvete girileceği,çözüm sürecindeki yanlışların tekrarlanacağı anlamına geliyor. Bunu gören bir örgüt pes etmek yerine masaya oturma ihtimalini çabuklaştırmak için mücadele eder. Hedefine ulaşacağına dair umutlarını korur. Halbuki, kararlı bir mücadelede bütün umut kapılarının kapatılması esastır. İktidar bunun tam tersini yapıyor. Örgütü kötü lideri iyi bir örgüt olmaz.

Diğer yandan çözüm sürecinin sorumluluğunu askerlerle valilere yıkmak için gösterilen utanç verici çaba da terör mücadelesi için son derece menfi etkiler yapar. Düne kadar siyasi risk aldık,bütün sorumluluk bizim,siyasi hayatımıza mal olsa da bu işi sonuna kadar götüreceğiz diyenler, şimdi harıl harıl sorumlu arıyorlar. Operasyon izni vermeyen valiler elbette sorumlu, ama esas sorumlu valilere PKK’ya dokunmayın diyen siyasi iradedir.Daha iki gün önce eski Diyarbakır Emniyet müdürü Recep Güven’in Karayılan’ın yerini tespit ettik, operasyon izni istedik,Karayılanla iyi görüşüyoruz diyerek izin vermediler beyanı nasıl bir aymazlıkla karşı karşıya olduğumuzu gösteriyor.Örgütün dışarda ki birinci adamına operasyon izni vermeyenlerin valileri suçlayarak işin içinden sıyrılmaları mümkün mü? Üstelik, biz yapmadık valiler ve askerler yaptı şeklindeki savunma bundan sonra bölgede görev yapan bürokratları iş yapamaz hale getirir.Arkalarına güvenle bakmalarına mani olur,ellerini kollarını bağlar. Bir siyasetçinin asla yapmaması gereken iş, kendi altlarını şikayettir.Arkadan vurulduğunu gören hangi bürokrat terörle rahat mücadele edebilir.

Bütün bu yanlış ve eksiklere rağmen terör mücadelesini kendi adıma destekliyorum. Bu destek asla bir partiye yönelmiş bir destek değildir. Bilakis, içinde yarın Apo ile masaya oturup başkanlıkla Özerkliği takas edebilirler şüphesini barındıran bir destektir. Umarım son yıllarda art arda yapılan hatalardan ders alınır, bir daha başa dönülmez. Bu millet bin tane terör örgütünü yenecek güçtedir, siyaset kurumu gölge etmesin yeter.