Ordu’da bir kamu kurumunda çalışan üç işçi, kendi aralarında kurdukları WhatsApp grubundaki yazışmalar nedeniyle işten çıkarıldı. Ancak bu işten çıkarmaya karşı hukuki mücadele sonucunda Anayasa Mahkemesi (AYM) işçileri haklı buldu.
İşçilerin avukatı, WhatsApp yazışmalarının rıza dışı ele geçirilmesinin hukuka aykırı olduğunu ve bu tür delillerin kabul edilemez olduğunu belirtti. İşçilerin özel hayata saygı hakkı ve haberleşme hürriyeti ihlal edildiği gerekçesiyle yaptıkları başvuru sonucunda AYM, yerel mahkemenin kararını bozdu.
Dosyanın yeniden incelenmesi gerektiğine karar verildi ve işçiler işe iade edildi. Ancak yerel mahkeme, işçilerin başvurularını reddetmişti. İşçilerin avukatı, işçilerin WhatsApp yazışmalarının izinsiz ele geçirildiğini ve bu nedenle iş akitlerinin hukuken uygun olmadığını savundu. Yerel mahkeme ise bu görüşü kabul etmedi. İstinaf mahkemesi de aynı kararı onayladı.
Anayasa Mahkemesi’nin kararının ardından yargılamanın tekrar yapıldığını ifade eden Ayyıldız, “Karar olumlu geldiği için buradaki yargılamanın yeniden yapılması için kararı yerel mahkemeye gönderdi. Tekrar yargılama yapıldı ve işveren, rıza almadığı için veya yazışmalara girip WhatsApp yazışmalarını okuyabilirim gibi bir rıza metni de almadığı için yerel mahkeme, işe iade talebimizi kabul etti. Kabul doğrultusunda karşı taraf İstinaf Mahkemesine başvurdu, ancak lehimize sonuç aldık. Karar onandı ve işçilerimizin işe iadesine karar verildi” şeklinde ifade etti.
Bu kararın emsal nitelik taşıdığına dikkat çeken Ayyıldız, şunları söyledi:
Bu karar, emsal niteliğinde bir karardır. WhatsApp yazışmaları tek başına bir delil olamaz. Bunu delil olarak kullanmak için tarafın açık rızası olması gerekmektedir. Bir kişinin WhatsApp yazışmalarının içeriği ne olursa olsun ele geçirilerek ve bunu dayanak göstererek bir dava açması, hukuka aykırı delil niteliğinde olduğundan kabul edilemez.
Dolayısıyla böyle bir durum kanuna aykırıdır. WhatsApp yazışmaları tek başına delil değildir, ancak tarafın açık rızası gerekmektedir. Aksi takdirde, Anayasa Mahkemesi’nin de vurguladığı gibi özel hayata saygı ve haberleşme hürriyeti haklarına aykırılık teşkil eder.
