Davutoğlu’nun başbakan olacağının açıklanmasından sonra, AKP içindeki dengeler üzerinden ihtimal hesapları yapılmaya başlandı. Kim bakan olur, kim olmaz tartışmaları bile bu çerçevede yapılıyor. Daha önce Gül-Erdoğan ayrışması üzerinden de benzer projeksiyonlar yapılmıştı. Muhalefet umutlarını Erdoğan sonrası AKP’sinde çıkması muhtemel post kavgalarına bağlamış durumda. Onun için etki alanını genişletecek hamleler yapmak yerine, iktidar partisinin tesir sahasını daraltacak hatalar yapmasını bekliyor.

Davutoğlu’nun başında olduğu bir partide –beklenen- zaaflar olur mu, bunu zaman gösterecek. CB Erdoğan’ın her ihtimali inceden inceye hesaplayarak, taşları ona göre dizdiğini söylemek mümkün. Erdoğan, muhalefetin ne beklediğini, ne umduğunu daha onun zihin dünyasına düşmeden hesap eden bir siyasetçi . Usta bir satranç oyuncusu gibi birkaç hamle sonrasını düşünerek oyun kuruyor. Önünde yaşayarak tanık olduğu bir Özal ve Demirel tecrübesi var. Buna bir de siyasette her şey mubahtır anlayışını eklersek bu beklentilerin ne kadar gerçekçi olduğu anlaşılır.

 Bütün bunlara rağmen insani zaaf ve beklentilerin matematiksel bir katiyetle hesap edilmesi, yahut kontrol altında tutulması mümkün değildir.Erdoğan partisinde herkesin önündeki adamdı, Davutoğlu ise partide bir çok kişiyle aynı hizadaki adamdır. Hatta Arınç ve Gül gibi bazı kurucu isimlerin gerisinde olduğu bile söylenebilir. Partinin kaderini, direksiyon muvakkat bir süre kendine teslim edilen Davutoğlu’nun meziyetlerinden çok, 2015 seçimlerinin sonuçları belirleyecek. Sandıkta Erdoğan’ı başkanlık sistemine taşıyacak bir çoğunluğun çıkması halinde emanet yeniden sahibine tevdi edileceğinden bu beklentilerin çoğu boşa çıkacak.

Burada asıl vurgulanması gereken muhalefetin kendi oyununu kurmak yerine, AKP’nin oyundan düşmesini beklemesidir. Bu tarz siyaset, kendinden ümidini kesmiş siyasettir. Başkalarının zaaflarına bel bağlayanların kaderini başkaları tayin eder. Siyaset biraz da futbol maçı gibidir. Sadece gol atmayı düşünenler, gol atabilirler. AKP’de şu olacak, bu olacak beklentisi bir acziyet itirafından başka bir şey değildir.

Siyasette karşı tarafın hataları elbette önemlidir. Ama hiçbir parti sadece başka bir partinin zaaflarıyla iktidar olmaz. Bir parti eleştirdiği partinin zaaflarını kapatacak kadroya, vizyona, sahipse umut edebilir. Alternatif olmak, ancak daha iyi,daha ikna edici,daha ehil olmakla mümkündür. Muhalefet bugüne kadar bu yönde bir görüntü veremediği gibi, bir çaba da göstermedi. Her seçime aynı yüzler, aynı sözler, hatta aynı gündemle gidiyoruz. Dünya değişiyor, kuşaklar değişiyor muhalefet etme biçimi değişmiyor. Muhalefet iktidar yorgunluğu yaşayan AKP’nin zaaflarından yararlanacağına, iktidar muhalefetin zaaflarından faydalanıyor. Her gün yeni gündemler oluşturan ve daha da büyümek için sınırsız bir iştah taşıyan bir partinin, tökezlemesini bekleyerek iktidar olunmaz. 2011’den beri iktidar zaten tökezliyor. Buna rağmen muhalefetin kar hanesine hiçbir şey yazılmıyor. Çünkü toplum nasıl eleştirdiğinize değil, nasıl yöneteceğinize bakar. İdareye ehil olduğunuza kanaat getirmedikçe tercihlerini değiştirmez. Onun için AKP’nin zaaflarından medet ummak, beyhude yere beklemektir.