ANAR’ın 7-8 Eylül’de yaptığı ankette iktidar partisine desteğin yüzde 51.7 civarında olduğu gözüküyor. Aynı şirketin MHP’ye verdiği oy oranı ise yüzde 12. ANAR iktidarın kontrolünde bir araştırma kuruluşu. Yayınladığı anketlerin çoğu kanaat oluşturma maksadı taşıyor. Erdoğan’ın köşke çıkmasından sonra AKP’nin oy kaybedeceğine dair yaygın bir kanaat vardı. Bu tip anketlerle AKP’de erime olmadığı,olmayacağı yönünde bir algı oluşturuluyor.

Davutoğlu henüz çiçeği burnunda bir Başbakan. Başarılı olup olmayacağını zaman gösterecek.Kötü ve başarısız bir Dışişleri bakanlığı geçirdiği kesin. Ama yine de toplum her görev değişimine belli bir süre tanıyor.Davutoğlu’nu değerlendirmek için de biraz zaman geçmesini bekleyecektir.

Genel seçimlere 9 ay gibi kısa bir süre kaldı. İktidarın kaderini muhalefetin performansı ve bu süre zarfında ortaya çıkacak iç ve dış gelişmeler belirleyecek. IŞİD tehlikesi kapıya kadar dayandı,49 rehine yüzünden Türkiye’nin eli kolu bağlı durumda. PKK gittikçe meşrulaşan ve büyüyen bir tehlike olarak ülkeyi bölünmeye götürecek şartları dayatmaya çalışıyor. Ortadoğu’da Türkiye’nin konuşacağı tek bir devlet kalmadı. İktidarın, iç politika gibi hırslar ve kişisel hesaplaşmalar üzerine kurduğu dış politika iflas etti.Küsen,darılan,kızan,olayları kişiselleştiren,diplomatik kanalları bir anda kapatan bir dış politika anlayışının zaten başarı şansı yoktu.

Bütün bunları halk da görüyor. Görüyor ve tercihlerini değiştirmiyor.

Çünkü muhalefete baktığında ülkeyi yönetecek yetkinliği görmüyor. Muhalefet partileri sanki orada kalmak üzere kurgulanmış gibiler.Etkili tek bir hamle yapmıyor veya yapamıyorlar. Güneydoğu adım, adım terör örgütünün kucağına itiliyor. Birileri hala kırk yıldır ülke bölündü bölünecek dediniz, bak bir şey olmadı bundan sonra da bölünmez diyor.Sağda solda yapılan cılız ikazları paranoya olarak görenler bile var.Bir kaç yıl önce muhtemelen Suriyeliler de PYD için paranoya diyordu. Ama bugün geldikleri nokta ortada.35 yıldır akan kan,ölen insanlar, yakılan yıkılan yuvalar bir anda unutuldu. Unutturmaması gerekenler de hiçbir efor gerektirmeyen TV beyanlarıyla yetinmeyi tercih ettiler.Dönüp geriye bakıldığında meseleyi sahiplenmesi gerekenlerin tek bir salon toplantısı bile yapmadıkları görülüyor. Hayat- memat meselesi olması gereken bir konu bile insanları koltuğundan kaldırmıyor,huzurunu kaçırmıyorsa, o ülkede muhalefet diye bir şey yoktur. Ülkeler bir günde bölünmezler,yavaş,yavaş, alıştırıla alıştırıl bölünürler.Bunu anlamak için birkaç yıl önce karşı çıktıklarımızla, bugün bize benimsetilenlere bakmak kafi. Dün ne diyorduk,bugün ne diyoruz.Dünle bugünümüz arasındaki mesafe aynı zamanda bölücülüğün bizim zihin dünyamızda aldığı mesafedir. Hülasa, muhalefet kabuklarını kırıp,tarzını,gayretini değiştirmedikçe daha ağır sonuçlar mukadderdir.CHP’nin zaten çözüm,açılım diye bir derdi yok,geriye ümit etmek için ne kalıyor?