Türk milletine her haberi tarafsızca anında servis eden penguen medya Gezi Parkı’ nda da aynı refleksi göstermiş ve toplumu doğru şekilde aydınlatmıştı, minnettarız. Direniş ve devrim günlerinde medyadan hiç kazık yemediğimiz için ayfon şarjının direnebildiği kertede sanal ortamda çeşitli paylaşımlar yapmıştık. Gezi Parkı’ nın birinci yılında, feyzbuk ve tivıtır hesabımdan seçmiş olduğum gönderilerimden bazılarını sizlerle aktarmak istiyorum: 

Devrimin Ayak Sesleri

30 Mayıs: Taksim Gezi Parkı’ ndayız. 3 Mayıs’ tan beri biber gazı yemedik. Ciğerleri bi temizleyelim.

31 Mayıs: Polis, göstericilere Tarlabaşı Yokuşu’ nda çok sert müdahale ediyor. Üzerimize biber gazları yağdırıyor. Panzerlerden biber gazlı su fışkırtıyor. Ön taraftakiler plastik mermi kullanıldığını da söyledi. Tek kelimeyle devlet terörü yaşanıyor.

1 Haziran: İstiklal’ i Tarlabaşı Yokuşu’ na bağlayan ara sokaklarda müdahaleler yer yer devam ediyor. Ara sokaklarda gazın etkisi daha çok hissediliyor. Sadece biz değil polis de biber gazından çok etkilendi.

1 Haziran: Taksim meydana girdik, polis geri çekildi.

1 Haziran: İnönü ve Tarlabaşı’ ndan meydana çıkan yollar insan seli...

Devrimin Nabzı

5 Haziran: Taksim’ den yeni geldim, çok yorgunum. Polisler Dolmabahçe’ de… Direniş bütün renkleriyle ortaklaşa devam ediyor...

9 Haziran: Bir Taksim günü daha bitti. Nasıl diye sormayın: Vallâhi iğne atsan yere düşmez.

8 Temmuz: Saatlerdir İstiklal’ deyim; polis, meydanı kapattı. İstiklal’ de toma ve panzerlerle eylemci avındalar. Hoş geldin ya şehr-i Ramazan!

9 Temmuz: Biber gazı iştahımı kesti, sahur yapamadım.

9 Temmuz: Türk polisinin ihtiyaç duyduğu şey, milis güç mü yoksa insaf mı?

10 Temmuz: Ben de bir öğretmen olarak sevmediğim bir veliye karşı milis gücümü kullanabilir miyim?

10 Temmuz: Gezi Parkı’ ndayım, polis tarihî hanın arkasına çekildi. İstiklal’ e giren tomalar 6-7 metreden sağa sola rastgele sıkıyorlar, yazık!

10 Temmuz: Yaklaşık 4’ te 1’ i deforme olmuş boş bir biber gazı bombası buldum. Muhtemelen 10 metrelik bir hedefe atıldı.

11 Temmuz: 10 metreden pilavcıya su sıkan tomaya, 6-7 metreden biber gazı atan polise 150 maaş taltif verilmeli...

11 Temmuz: Taksim’ de polise dün taş atılmadı, molotof atılmadı hatta slogan bile atılmadı. O neyin intikamıydı ya sahi?

12 Temmuz: Gezi son haftaların en kalabalık günlerini yaşıyor. Polis, tarihî hanın arkasında; bugün güzel şeyler olacak gibi…

15 Temmuz: Taksim’ den erkenden döndüğüme pişman oldum, noluyor acaba?

17 Temmuz: Melih Gökçek'in fışkiyesini kim kırdıysa söylesin! Adam belediye başkanı, ayıp oluyor arkadaşlar!

3 Ağustos: Bugün Mado’ ya yanlışlıkla iki adım attım, hemen çıktım. Allah’ ım affet nolur!

4 Ağustos: Şimdi Silivri’ de olmak vardı.

2 Ekim: Paket yıkılsın yerine AVM yapılsın!

Sonuç

Ben İzmirliler gibi gâvurum, öğrenciler gibi beyinsiz, bakkallar gibi gereksiz, şehit anaları gibi yaygaracı, Hopalılar gibi eşkıya, çözüm sürecini anlamayanlar gibi hayvan, 29 Ekim’ i kutlayanlar gibi marjinal Ergenekoncu, Fenerbahçeliler gibi şikeci, doktorlar gibi Ortaçağ’ da yaşayan tüccar, türbansız kadınlar gibi perdesiz ev, gazeteciler gibi köpek, vatandaş gibi edepsiz, Atatürk ve İnönü gibi ayyaş, hayırcılar gibi darbeci, Kıbrıs Türkleri gibi besleme, şehitlerimiz gibi kelle, savcılar gibi örgütçü, polisler gibi çeteci, cemaatçiler gibi paralel, Tekel işçileri gibi provokatör, Galatasaray taraftarı gibi geri zekalı, teröristler gibi aktivist; aynı zamanda öğretmen, aynı zamanda Türkiye sevdalısı, aynı zamanda uslanmaz bir Kamu-Senli, aynı zamanda Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı ve hatta çapulcusu...

Yazar notu: Direniş günlerinde kaleme aldığım, bilgim dâhilinde veya haricinde onlarca sitede yayınlanan, her biri ortalama 100.000 tık alan Gezi yazılarım; bu köşede sizlerle tekrar buluşacak. Bilgi ve dikkatinize sunar, ilginize teşekkür ederim.

Yücel ÖNDER