Anadolu’nun tarih kokan çimenlerinde, köy düğünlerinde, yayla çayırlarında doğup büyüyen geleneksel sporlarımız, artık sadece tozlu birer anı olmaktan öteye geçemiyor. Yıllar önce halkın ortak ruhunu, onurunu ve ahlakını taşıyan bu değerler, bugün siyasi şovların, çıkar hesaplarının ve rezil ilişkilerin cirit attığı kirli arenalara dönüştü.

Öncelikle itiraf edelim: Geleneksel sporlarımız ömrünü tamamladı. Son 30 yılda bu değerli kültürel miras, tamamen içi boşaltıldı, metalaştırıldı ve “ödül almak, siyasi reklam yapmak” gibi küçük hırslar uğruna harcandığı bir yere evrildi. Artık sahada mücadele eden sporcu değil, çıkar çevrelerinin pazarladığı figüranlar var. Onların elinde er meydanları sahte bir tiyatro sahnesi, güreş çayırları siyasetçilere reklam alanı oldu.

Yağlı güreş örneğinde bunu net görebiliriz. Bir zamanlar yiğitlik, mertlik, ahlak ve halkın sevgisini temsil eden başpehlivanlar; bugün menajerler ve siyaset danışmanlarıyla poz veren reklam oyuncularına dönüştü. Kırkpınar gibi tarihi bir organizasyon bile siyasetin, paranın ve kirli ilişkilerin gölgesinden kurtulamıyor. Defalarca birinci olan, başpehlivan unvanını kazananların çoğu, bu kutsiyeti taşıyamıyor; sporu değil, şöhreti ve çıkarı önceliyor. Gerçekten halkın sevdiği kahramanlar değil, popüler kültürün tükettiği oyuncular var karşımızda.

Belediyelerin ve devletin milyonlarca lira vererek düzenlediği bu etkinlikler ise tam bir halkın sırtından çalınan siyasi masraf haline geldi. Musluklar sonuna kadar açılmış, halkın vergileri şatafatlı açılış törenlerine, gösterişli ödül dağıtımlarına, protokol şovlarına akıtılıyor. Sporun, gençlerin eğitim alanlarının, altyapının ihtiyacı mı? Asla. Sadece bir gösteri ve siyasi propaganda aracı. Bu paralar heba oluyor; halkın hak ettiği hizmet yerine, sahte ve yapay organizasyonlar için harcanıyor.

Bu gerçekler sadece bizler için değil, genç nesiller için de büyük bir utanç kaynağı. Gençler bu geleneksel sporlardan uzaklaşıyor çünkü gördükleri şey; mertlikten, onurdan, spor ahlakından uzak, çıkar ve sahtekarlıkla dolu bir oyun. Bu, kültürümüzün kendi ellerimizle yok edilmesidir.

Artık herkes biliyor ki, bu sporlarda “amatörlük” kalmadı; herkes bir şekilde siyasi ve maddi rant peşinde. Organizasyonlar siyasetin elinde oyuncak oldu. Sporcular “aksesuar”dan başka bir şey değil. Eski ruh, eski onur, eski saygı yitip gitti. Yerini menfaat ve çıkar ilişkileri aldı.

Eğer bu böyle devam ederse, birkaç yıl içinde bu sporların adı anılmayacak bile. Gelecek nesil, bu güzellikleri ve kültürel mirası sadece tarih kitaplarında okuyacak, fotoğraflarda görecek. Gerçek sporu, gerçek mertliği ve halkın değer verdiği ahlakı ise çoktan kaybettik.

Geleneksel sporların kurtuluşu için acilen bu çıkar şebekeleri temizlenmeli, sporun ve kültürün gerçek temsilcileri ön plana çıkarılmalı. Belediyeler ve devlet kurumları bu alanlarda sadece gerçek spora ve gençlerin eğitimi için kaynak ayırmalı. Organizasyonlar şeffaf olmalı, halkın desteğiyle gerçek anlamda rekabet ortamı oluşturulmalı.

Aksi halde, bu kutsal değerler bizim elimizle, gözümüzün önünde çöpe atılmaya devam edecek. Onurun, mertliğin, spor ahlakının yerini alan sahtekarlık, yalan ve çıkar ilişkileriyle geleneksel sporlarımız yok olacak. Bizim görevimiz, bu yozlaşmaya karşı durmak, bu kültürü gerçek sahiplerine geri vermektir.