Cumhurbaşkanı Erdoğan, Gürcistan Cumhurbaşkanı ile yaptığı görüşmede gazetecilere açıklamalarda bulundu. Açıklamanın en çarpıcı bölümü, ülkemizde yaşayan Ahıska Türkleri ile ilgiliydi. Erdoğan, Ahıskalıların güvenli bir şekilde ülkelerine döneceğini söyledi. Kulağa diplomatik ve masum gibi gelebilir. Fakat altını kazıyınca bambaşka bir hakikat çıkıyor: Yani göndereceğiz diyor.

Burada acı bir ironiyle karşı karşıyayız.

Türk’e “Git”, Yabancıya “Kal”

Milyonlarca Suriyeliye, yüzbinlerce Libyalıya, Iraklıya vatandaşlık verenler; ülkede tutmak için zorla önlem alanlar, iş Ahıska Türklerine gelince “geri dönecekler” diyor.
Bir yanda kimliği, kültürü, dili bizimle aynı olan bir soydaşımız var; diğer yanda ülkenin demografisini değiştiren, güvenlik sorunları doğuran yabancı kitleler…
Sonuç?
Türk’e kapı gösteriliyor, yabancıya devlet kapısı açılıyor. Çok üzücü bir şekilde aynı uygulama Uygur türkleri’ne de uygulanmaktadır, bu Çin zulmüne maruz kalan mazlum kardeşlerimize sığınma hakkı verilmemektedir.

Tarihe ve Kimliğe İhanet

Ahıska Türkleri sıradan bir göçmen topluluğu değildir. Stalin zulmüyle sürgüne uğramış, vatan hasretiyle yanıp tutuşan, Türk kimliğine sımsıkı sarılan bir millettir. Bugün Anadolu’ya dönmeye en çok hakkı olanlar onlardır.
Ama iktidarın gözünde kıymetsiz.
Buna karşılık, “ümmet kardeşliği” kılıfı altında milyonlarca Suriyeliye vatandaşlık dağıtılıyor. Afgan, Pakistanlı, Afrikalı kitlesel göçlerle Anadolu’nun dengesi altüst ediliyor.

Türk’e sevgisizlik Artık Aleniyette

Burada mesele sadece bir göç politikası değil. Burada mesele zihniyettir.
Türk’ün değerini küçümseyen, yabancıyı yücelten bir anlayışla karşı karşıyayız.
Ahıska Türkleri gönderilirken Suriyeliye vatandaşlık verilmesi, tek bir gerçeği gözümüze sokuyor:
Türk’e yer yok, yabancıya sonsuz ikram var.

Son Söz

Bu tablo artık gizlenemez hale geldi. Göç politikası değil, düpedüz Türk düşmanlığı olmasa da Türk sevmemektir bu.
Milletimizin bunu görmesi ve hesabını sorması tarihe ve geleceğe karşı borcudur.