Bir zamanlar ülkelerin gücü, sahip oldukları insan sayısıyla ölçülürdü. Büyük ordular, kalabalık iş gücü, geniş nüfus havuzları ekonomik ve askeri üstünlüğün temel taşı sayılırdı. Çin’in nüfusu bu yüzden hep bir tehdit, Amerika’nın genç nüfusu bir avantaj olarak görülürdü.

Ama artık o devir kapandı.

21. yüzyılda güçlü olmak istiyorsan, önce teknolojik altyapını, sonra insan kaynağının niteliğini, en sonunda da üretim kabiliyetini konuşmak zorundasın. Kalabalıklar değil, çipler konuşuyor artık. 1,5 milyarlık Çin hâlâ Amerikan teknolojisine bağımlıysa, sorun nüfusta değil vizyonda demektir. 350 milyonluk ABD hâlâ dünya lideriyse, bunu Silikon Vadisi’ne, yapay zekaya, uzay teknolojilerine, bilgiye ve eğitime borçlu.

Türkiye de bu gerçeği görmek zorundadır.

Hâlâ “nüfusumuz genç” diye kendini kandıranlar var. Ama bu gençlik ne kadar donanımlı? Ne kadar üreten, düşünen, geliştiren bir nesilden söz ediyoruz? Gençliğin varsa ama onu eğitemiyorsan, yönlendiremiyorsan, iş ve teknolojiyle buluşturamıyorsan, o gençlik avantaj değil potansiyel bir yüktür.

Unutmayalım, artık “kaç kişisin?” devri bitti. Şimdi “ne üretiyorsun?” devrindeyiz.

Yazılımın, savunma sanayinin, biyoteknolojinin, uzayın konuşulduğu bir çağdayız. Yani artık nüfusun kadar değil, teknolojin kadar konuşuyorsun!